786

دلم به سینه می تپد ز رنج انتظارها

تو ای قرار دل دمی نگر به بیقرارها

ز وعده وفای او بریده ام امید دل

که باورم نمی شود وصال گلعذارها ...

دریغ از چه می کنی وصال خویش ای صنم ؟

مگر که نیست با منت هزارگونه کارها ؟

بیا که می کشد مرا غم فراق و دوریت

علی الخصوص یاد تو میان شام تارها

شاعر : استاد سید اسدالله فنایی

نوه دختری مرحوم علاّمه بلبل ( ره )